It's Raining Men - Paul Jabara & Paul Shaffer

It's Raining Men! Hallelujah! - It's Raining Men! Amen!
I'm gonna go out to run and let myself get
Absolutely soaking wet!

Het is alweer een tijdje geleden dat ik een verhaaltje heb geschreven, maar neem maar van mij aan dat het een goed teken is! Vandaag heb ik na 6 dagen hard werken een vrije dag gehad, waarop het natuurlijk na een week prachtig weer met bakken uit de hemel kwam zetten. Maar over vandaag straks meer, want eerst natuurlijk een kleine update over afgelopen week.

Vorige week donderdag en vrijdag (11 en 12 oktober) was ik vrij en ben ik naar Jonkershoek geweest. Het was in eerste instantie mijn bedoeling om naar Franschhoek te gaan, maar uiteraard dacht ik dat ik verkeerd reed en ben ik uiteindelijk in het natuurreservaat Jonkershoek beland, waar ik overigens wel al over gelezen had. Ik ben tot aan de slagbomen van het park doorgereden en vroeg het mannetje naar de mogelijkheden en een kaart. Gezien het feit dat ik alleen was en het slangentijd is, raadde hij mij aan om gewoon op de main road te blijven. Een wandeling van 10km, dus dat leek mij ook wel voldoende. Uiteraard was ik absoluut niet voorbereid op deze tocht, en dus vertrok ik zonder water (al zag ik op de kaart dat er halverwege een water-iets moest zijn... niet dus) en in mijn korte broek en hempje in de brandende zon. Het was een prachtige wandeling en ik heb mijn ogen uitgekeken. Stiekem heb ik nog even getwijfeld bij een bergpaadje waar een bordje ‘eerste en tweede waterval’ bij stond. Klinkt toch wel erg aantrekkelijk. Maar mijn verstandige-ik hield me tegen en beloofde me dat we terug zouden komen (je kunt ook met de auto over de main road rijden, en dus parkeren bij 1 van de bergroutes). Ik ben nauwelijks mensen tegengekomen en heb heerlijk kunnen wegdromen.

Verder ben ik begonnen met hardlopen, maar dat is hier zo ongelooflijk killing dat ik heb besloten om vandaag een abonnement op de sportschool te nemen voor 3 maanden. Ik woon immers onderaan een berg, en dan heb je 2 opties: 1. Je rent als een idioot naar beneden en vind dat je conditie zo slecht nog niet is, totdat je weer naar boven moet en je na 3 stappen met je tong over de grond sleept; en 2. Je rent naar boven en de moed zakt je na 3 stappen al zo diep in de schoenen dat je besluit te stoppen en een reep chocola naar binnen te werken ter beloning van je initiatief en troost voor je mislukte hardlooppoging. Met andere woorden: het is geen van beiden een goede optie. Daarnaast is het sportschoolbesluit ook een beetje met het oog op het steeds warmer wordende klimaat, en daarmee steeds groter wordende excuus om het hardlopen een dagje over te slaan. Daarbij aannemend dat de sportschool over air conditioning beschikt.

Woensdag hoefde ik pas om 1 uur ’s middags te beginnen en had Paul, de automan, voorgesteld om op de motor een tochtje te maken en ergens te ontbijten. Daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen, dus werd ik om half 10 opgehaald. We zijn naar Franschhoek gereden (ben ik er toch nog geweest) en daarna nog een stukje verder de bergpass in waardoor we echt bizarre uitzichten over de vallei hadden. Ennnn.. ik heb bobbejanen gezien. Joepie! Dan wel geen lid van de Big5, maar toch een leuk dier. Op de terugweg hebben we nog een ontbijtje gehaald op de Helshoogte Pass bij Hillcrest Berry Orchard (jamproductie-boerderij), en toen was het alweer tijd om naar huis te gaan.

Oja, nog helemaal vergeten te vertellen over Hippie Brian. Na mijn Jonkershoek avontuur ben ik naar de supermarkt gegaan waar een klein 62-jarig mannetje me aansprak op mijn amaaaaaazing sandals; de befaamde Birkenstocks. Hij begon honderduit te vertellen over al zijn kampeerverhalen in Zuidelijk Afrika (nadat ik verteld had over mijn stage en reis) en hoe beeeeeauuuuuuuutiful (stel je een hese oude mannen stem voor) de watervallen, bergwandeling en off-the-beaten-track road hier wel niet zijn. Ik ging helemaal mee in zijn verhalen en aan het eind hebben we nummers uitgewisseld (we hebben zeker wel een half uur gepraat; of hij dan) zodat we een keer samen naar 1 van die mooie plekken kunnen waar je onder de waterval op een rots in het water gaat zitten en Dr. Fishes aan je huid knabbelen. Hij had me ook verteld over een gratis gids over Zuidelijk Afrika, en omdat hij de volgende dag toch naar Kaapstad ging zou hij die wel voor me meenemen. Dus toen hebben we op maandag weer een bakkie samen gedaan (bij de supermarkt) en was ik een gidsje rijker. Hiephoi!

Paul stelde al voor om van de zomer een braai te organiseren waar we hippie Brian en surfdude/huisgenoot Mark ook voor uitnodigen. Lijkt me een goed plan!

Vandaag met Rogier op pad geweest, en de eerste stop was Jordan, een Wine Estate waar wij dus aan het proeven geslagen waren. Ongeveer een uur later lieten we de prachtige omgeving van Jordan een beetje tipsy (of ik eigenlijk alleen) achter om onze weg naar Franschhoek te vervolgen; een vrij decadent en pronkerig rijkeluisstadje met een rijke geschiedenis. We hadden daar een lunch in gedachten, en de Jordan-meneer raadde La Petite Ferme aan. Marleen had op een kaartje in haar gids gezien waar ze moesten zijn, en we besloten maar te gaan lopen. Na ongeveer een halfuur lopen kwamen we tot de conclusie dat het niet klopte en na een korte blik op de kaart bleek dat we richting i aan het lopen waren in plaats van 1. Terwijl Rogier nog aan het bedenken was of het wel verstandig was om te liften had Marleen met overvolle blaas al een bakkie laten stoppen en reden we nog geen minuut later met zijn 4en op de voorbank gepropt terug richting Franschhoek. Met de auto toch nog maar naar La Petite Ferme gereden om tot de conclusie te komen dat het fine dining is, wat lastig wordt op flipflops en ons budget. Dus na een korte stop bij Station (niemand kwam bestelling opnemen dus vertrokken we maar weer) belandden we bij French Connection, een schattige bistro met zwarte-witte vloer.

Weer helemaal opgeladen hebben we nog even gestopt bij het museum van een wel zeer welgestelde en ietwat geobsedeerde verzamelaar: Franschhoek Motor Museum. Een collectie van zo’n 80 old-timers; voor menig man een waar orgasme, en zelfs voor een niet-per-se-liefhebber als ik een lust voor het oog.

Er zijn vandaag precies 4 weken voorbij sinds ik Nederland heb verlaten; en ik kan jullie wel vertellen dat het hondenweer mij toch weer heeft gevonden. Het komt met bakken uit de hemel (zie foto)!

Maar toch,

Liefs uit Stellenbosch!