After the Storm - Mumford and Sons
Door: Marleen
Blijf op de hoogte en volg Marleen
26 September 2012 | Zuid-Afrika, Stellenbosch
Get over your hill and see what you find there
With grace in your heart and flowers in your hair
Dit is natuurlijk niet wat jullie van me gewend zijn. Zeker de eerste dagen worden er intensief geblogd door Marleen, en nu is er al zeker 2 dagen geen letter geschreven.
Gelukkig is er een wel heel makkelijke, en helaas ook logische, verklaring. De internetverbinding fluctueert hier net zo heftig als het weer in Nederland (en hier momenteel ook, want zo zonnig als het gisteren was, zo grauw was het vandaag).
Hier ben ik dus met een update vanaf maandag, mijn eerste stagedag. Ik hoefde pas om 3 uur te beginnen, en ben ’s ochtends met Job (stagiair, vertrekt in oktober) naar Stellenbosch gegaan om een auto te huren en simkaart te kopen. Dat ik tot nu toe nog niet in die auto heb gereden (hij is naar het hotel gebracht) is niet zozeer omdat ik niet per se hoef te rijden (ik woon immers in het hotel momenteel) alswel dat ik alle kleuren van de regenboog schijt om aan de andere kant van de weg te moeten rijden. Bij Job in de auto had ik alle tijd om mee te kijken maar kon toch echt niet verzinnen aan welke kant we moesten rijden als we de bocht omgingen.
Zenuwen had ik niet heel erg, ik had immers tijdens het weekend al kennis gemaakt met de stagiaires, security, de kok en een paar schoonmaaksters. En er werd mij gegarandeerd dat degene met wie ik op maandag zou samenwerken, Ali (of Alida, maar alleen als haar moeder boos is), ontzettend aardig is. Daar had ik dan ook alle vertrouwen in! Uiteraard waren de overige uren vooral kontenplak uurtjes, zoals het een echte stagiair betaamd. Als een ware spons probeerde ik alle informatie te absorberen, maar om lekkage te voorkomen had ik gelukkig ook een notebook gekregen.
Dus toen ik na een paar uur Dave, mijn baas, ontmoette had ik het gevoel dat ik al dagenlang rondliep op WedgeView (voor de geinteresseerden: www.wedgeview.co.za, zeker een aanrader) en dus was de begroeting ook vrij amicaal. Hij had zijn dochtertje, Puck, meegebracht en aangezien Ali ergens mee bezig was en ik op dat moment niet besloot ik me maar even met haar bezig te houden. Witblonde haren, puur Hollands gezichtje, en spreekt vloeiend Engels met haar 4 jaartjes. In het begin kroop ze weg achter papa’s been, dus daar zag Marleen wel een project in. Ik ga natuurlijk niet als een achterlijke tegen een kindje praten en vervolgens genegeerd worden. Gelukkig slaagde mijn project vrij snel en begon ze uitgebreid in Engels/Nederlands tegen me te kletsen. Mijn eerste vriendinnetje in Zuid Afrika!
Die avond heb ik nog heel even op Spotify een paar nummers van Babel – Mumford and Sons (wat een album!) kunnen luisteren en een aantal minuten kunnen Skypen, totdat het internet kuren begon te vertonen. De volgende dag moest ik toch weer half 8 beginnen, dus leek het me verstandig om dit maar als een teken te zien: bedtijd!
Ongeveer 7,5 uur later ging mijn wekkertje weer en door de gordijnen schenen de eerste Zuid Afrikaanse zonnestraaltjes. Die had ik nog niet echt mogen zien, dus zonder te snoozen stond ik naast mijn bedje om een foto te maken. Nu wel! Binnen een paar minuten was ik aangekleed en stond ik in de ontbijtruimte. Toen ik uitleg kreeg over het ontbijt-menu kreeg ik er wel een beetje de kriebels van. Bij elk menu-item waren ongeveer 5 opties (gekookt/gebakken/gepocheerd/melet ei, soft/medium/hard, wit/bruin/roggebrood, getoast/niet getoast, etc..), dus toen ik de bestellingen opnam heb ik gewoon mijn boekje onder het bestelblaadje geschoven.
Gelijk de tweede dag al ongeveer 2 uur over mogen werken (ik was pas na 6 uur klaar), dus die uurtjes kan ik lekker optellen en uiteindelijk vrij vragen als Herke komt. Tenminste, dat hoop ik dan maar. Die avond had ik een beetje een dipje (zelfs hier in Zuid Afrika komt dat voor) omdat ik me irriteerde aan het niet-hebben van een eigen kamer en auto (ik huur er nu 1 voor 230E en durf er niet eens in te rijden) en als ik dan mijn hart wil luchten kapt mijn internet ermee. Maar na een nachtje goed slapen (en wat lieve woordjes) kon ik er weer tegenaan.
Vandaag stonden Ali en ik er alleen voor met het ontbijt, maar er zouden maar 2 gasten komen eten dus dat konden we wel aan. Dachten we. Of in ieder geval ik, want Ali kwam over alsof ze wel wist hoe ze die ontbijtjes moest bereien. Maar toen 1 van de gasten om een gepocheerd ei vroeg waren de rapen gaar, paniek in de tent en herrie in de keuken. De gepocheerde eieren hadden er beter uit kunnen zien, en toen we de kaas nog even wilden laten smelten onder de gril begon het wel heel heftig te roken en bleken het ei en de toast aangebrand. Inmiddels hadden we versterking gekregen van de Spa Manager, Verucia. Uiteindelijk is het met z’n drieen gelukt een prachtig ontbijtje op tafel te zetten en waren de gasten meer dan gelukkig. Ze moesten eens weten hoeveel haat, liefde, bloed, zweet en tranen erin verwerkt waren.
Verder heb ik mezelf wat meer vrijheden gegeven en ben aan de slag gegaan met het afhandelen van emails en telefoontjes. Helaas kreeg ik toen ik om 16:00 ’s middags heel vrolijk de telefoon opnam met “WedgeView Country House & Spa (ik krijg het bijna mijn strot niet uit), good morning, how may I help you?” Dave, de eigenaar, aan de telefoon. Hij begon te bulderen van het lachen en voegde er nog aan toe dat ik blijkbaar nog wel een paar uur door kon werken als het toch nog zo vroeg was. Uiteraard beaamde ik dat en scoorde wat punten, lachte mee en kreeg hem daarna nog 4 keer aan de telefoon.
Inmiddels heb ik ook 2 huis/kamerbezichtigingen geregeld voor komende vrijdag, dus ik ben benieuwd waar ik volgende week zal slapen.
Zoveel avonturen als dat ik tijdens mijn heenreis heb meegemaakt, zo voorspoedig verloopt alles hier (oke, op het weer na, maar daar valt echt niks over te melden) dus reken maar op 1 blog per week.
Ik zal ook 2 foto’s die ik hier van de omgeving genomen heb posten. Het zijn er al genoeg om jullie jaloers te maken, dus geniet ervan!
Liefs uit Stellenbosch!
With grace in your heart and flowers in your hair
Dit is natuurlijk niet wat jullie van me gewend zijn. Zeker de eerste dagen worden er intensief geblogd door Marleen, en nu is er al zeker 2 dagen geen letter geschreven.
Gelukkig is er een wel heel makkelijke, en helaas ook logische, verklaring. De internetverbinding fluctueert hier net zo heftig als het weer in Nederland (en hier momenteel ook, want zo zonnig als het gisteren was, zo grauw was het vandaag).
Hier ben ik dus met een update vanaf maandag, mijn eerste stagedag. Ik hoefde pas om 3 uur te beginnen, en ben ’s ochtends met Job (stagiair, vertrekt in oktober) naar Stellenbosch gegaan om een auto te huren en simkaart te kopen. Dat ik tot nu toe nog niet in die auto heb gereden (hij is naar het hotel gebracht) is niet zozeer omdat ik niet per se hoef te rijden (ik woon immers in het hotel momenteel) alswel dat ik alle kleuren van de regenboog schijt om aan de andere kant van de weg te moeten rijden. Bij Job in de auto had ik alle tijd om mee te kijken maar kon toch echt niet verzinnen aan welke kant we moesten rijden als we de bocht omgingen.
Zenuwen had ik niet heel erg, ik had immers tijdens het weekend al kennis gemaakt met de stagiaires, security, de kok en een paar schoonmaaksters. En er werd mij gegarandeerd dat degene met wie ik op maandag zou samenwerken, Ali (of Alida, maar alleen als haar moeder boos is), ontzettend aardig is. Daar had ik dan ook alle vertrouwen in! Uiteraard waren de overige uren vooral kontenplak uurtjes, zoals het een echte stagiair betaamd. Als een ware spons probeerde ik alle informatie te absorberen, maar om lekkage te voorkomen had ik gelukkig ook een notebook gekregen.
Dus toen ik na een paar uur Dave, mijn baas, ontmoette had ik het gevoel dat ik al dagenlang rondliep op WedgeView (voor de geinteresseerden: www.wedgeview.co.za, zeker een aanrader) en dus was de begroeting ook vrij amicaal. Hij had zijn dochtertje, Puck, meegebracht en aangezien Ali ergens mee bezig was en ik op dat moment niet besloot ik me maar even met haar bezig te houden. Witblonde haren, puur Hollands gezichtje, en spreekt vloeiend Engels met haar 4 jaartjes. In het begin kroop ze weg achter papa’s been, dus daar zag Marleen wel een project in. Ik ga natuurlijk niet als een achterlijke tegen een kindje praten en vervolgens genegeerd worden. Gelukkig slaagde mijn project vrij snel en begon ze uitgebreid in Engels/Nederlands tegen me te kletsen. Mijn eerste vriendinnetje in Zuid Afrika!
Die avond heb ik nog heel even op Spotify een paar nummers van Babel – Mumford and Sons (wat een album!) kunnen luisteren en een aantal minuten kunnen Skypen, totdat het internet kuren begon te vertonen. De volgende dag moest ik toch weer half 8 beginnen, dus leek het me verstandig om dit maar als een teken te zien: bedtijd!
Ongeveer 7,5 uur later ging mijn wekkertje weer en door de gordijnen schenen de eerste Zuid Afrikaanse zonnestraaltjes. Die had ik nog niet echt mogen zien, dus zonder te snoozen stond ik naast mijn bedje om een foto te maken. Nu wel! Binnen een paar minuten was ik aangekleed en stond ik in de ontbijtruimte. Toen ik uitleg kreeg over het ontbijt-menu kreeg ik er wel een beetje de kriebels van. Bij elk menu-item waren ongeveer 5 opties (gekookt/gebakken/gepocheerd/melet ei, soft/medium/hard, wit/bruin/roggebrood, getoast/niet getoast, etc..), dus toen ik de bestellingen opnam heb ik gewoon mijn boekje onder het bestelblaadje geschoven.
Gelijk de tweede dag al ongeveer 2 uur over mogen werken (ik was pas na 6 uur klaar), dus die uurtjes kan ik lekker optellen en uiteindelijk vrij vragen als Herke komt. Tenminste, dat hoop ik dan maar. Die avond had ik een beetje een dipje (zelfs hier in Zuid Afrika komt dat voor) omdat ik me irriteerde aan het niet-hebben van een eigen kamer en auto (ik huur er nu 1 voor 230E en durf er niet eens in te rijden) en als ik dan mijn hart wil luchten kapt mijn internet ermee. Maar na een nachtje goed slapen (en wat lieve woordjes) kon ik er weer tegenaan.
Vandaag stonden Ali en ik er alleen voor met het ontbijt, maar er zouden maar 2 gasten komen eten dus dat konden we wel aan. Dachten we. Of in ieder geval ik, want Ali kwam over alsof ze wel wist hoe ze die ontbijtjes moest bereien. Maar toen 1 van de gasten om een gepocheerd ei vroeg waren de rapen gaar, paniek in de tent en herrie in de keuken. De gepocheerde eieren hadden er beter uit kunnen zien, en toen we de kaas nog even wilden laten smelten onder de gril begon het wel heel heftig te roken en bleken het ei en de toast aangebrand. Inmiddels hadden we versterking gekregen van de Spa Manager, Verucia. Uiteindelijk is het met z’n drieen gelukt een prachtig ontbijtje op tafel te zetten en waren de gasten meer dan gelukkig. Ze moesten eens weten hoeveel haat, liefde, bloed, zweet en tranen erin verwerkt waren.
Verder heb ik mezelf wat meer vrijheden gegeven en ben aan de slag gegaan met het afhandelen van emails en telefoontjes. Helaas kreeg ik toen ik om 16:00 ’s middags heel vrolijk de telefoon opnam met “WedgeView Country House & Spa (ik krijg het bijna mijn strot niet uit), good morning, how may I help you?” Dave, de eigenaar, aan de telefoon. Hij begon te bulderen van het lachen en voegde er nog aan toe dat ik blijkbaar nog wel een paar uur door kon werken als het toch nog zo vroeg was. Uiteraard beaamde ik dat en scoorde wat punten, lachte mee en kreeg hem daarna nog 4 keer aan de telefoon.
Inmiddels heb ik ook 2 huis/kamerbezichtigingen geregeld voor komende vrijdag, dus ik ben benieuwd waar ik volgende week zal slapen.
Zoveel avonturen als dat ik tijdens mijn heenreis heb meegemaakt, zo voorspoedig verloopt alles hier (oke, op het weer na, maar daar valt echt niks over te melden) dus reken maar op 1 blog per week.
Ik zal ook 2 foto’s die ik hier van de omgeving genomen heb posten. Het zijn er al genoeg om jullie jaloers te maken, dus geniet ervan!
Liefs uit Stellenbosch!
-
26 September 2012 - 22:43
Dewy:
Hakuna Matata?! ;) -
26 September 2012 - 22:52
Manon:
Veel plezier met het werken daar =)
Fijn dat de eerste dagen al beter waren dan je heenreis!
Kus
ps. foto's zien er leuk uit! Volgen er snel meer?;-) -
27 September 2012 - 09:27
Marcel:
Een mooi blog weer Marleen! Gaaf om te lezen hoe het daar gaat.
Geniet ervan!
(Hoog tijd dat ik ook ff hun nieuwe album op ga zetten).
-
27 September 2012 - 09:27
Marcel:
Een mooi blog weer Marleen! Gaaf om te lezen hoe het daar gaat.
Geniet ervan!
(Hoog tijd dat ik ook ff hun nieuwe album op ga zetten).
-
27 September 2012 - 16:32
Denise:
Wat een lange tekst weer, maar ik ben er altijd zoooweer door heen ;) Je klinkt super enthousiast dus het komt vast allemaal goed. En.. het autorijden heb je vast zo onder de knie. Zorg je ervoor dat je niet al te veel je best doet, anders laten ze je nooit meer naar huis gaan ;). liefs -
27 September 2012 - 17:29
John:
Reuze benieuwd hoe het ontbijt verloopt als het volle bak is in Wedgeview. Ik kijk al uit naar je volgende blog. -
28 September 2012 - 11:55
Leonie:
Wat een leuk verhaal Marleen! Volgens mij vermaak je je prima :). Ben benieuwd wat je nog meer te wachten staat! Liefs -
28 September 2012 - 21:22
Katinka:
Hee marleen!!
jeetje, wat een heftige heenreis zeg! Wat een gedoe, pff, maar je bent er :) Goed om te horen dat nu alles in orde is, hopelijk heb je snel ook een eigen kamer met (hopelijk?) wat beter internet!
Heel veel succes en plezier, drive save ;)
liefs,
Katink
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
