My Hometown (Bruce Springsteen)

Iedereen begon zich al zorgen te maken over mij.. Ben afgelopen week bestookt met verschillende mailtjes of het nog wel goed gaat en of er nog een keer een blog komt. Dus besloot ik maar weer in de pen te kruipen, maar dan een toetsenbord.

Vrijdag (vorige week). Het was een rustig ochtendje, zonder hardlopen (dat had ik de rest van de week al gedaan) en lekker een bakkie thee, je bent immers in Engeland. Op de planning stond: Zonnebril kopen. Meer had ik eigenlijk niet op mijn bucket list staan. Dus ben ik eerst Victoria Street opgegaan met het idee wat boodschapjes te doen. Uiteindelijk ben ik gelijk doorgelopen naar Oxford street en heb wel 2 zonnebrillen gekocht. De eerste kocht ik bij de Primark voor 1 pond, kon m gewoon niet laten liggen. En hij is echt supervet: met bloemetjes! Bij mijn tweede bril vroeg de verkoper na een gezellig praat je of ik single was. Toen ik hem uit zijn droom liet ontwaken was het vrij duidelijk voor hem dat het gesprek was afgelopen, dus ben ik maar weer weggegaan. Na een aantal kilometertjes lopen was ik weer thuis en had ik nog 2 uurtjes voordat we Lianne’s verjaardag in o.a. Dirty Martini’s zouden gaan vieren. Terwijl Lianne zich aan het optutten was, heb ik wat wijntjes genuttigd. In Dirty Martini’s nog wat cocktails en kreeg Lianne een cadeautje van Joyce: een hoepel. Dat werd niet door iedereen gewaardeerd want de hoepel was nog onhandiger dan Marleen en Lianne bij elkaar, dus hebben aardig wat mensen geïrriteerd. Maar dat kon ons natuurlijk niks schelen. Om 9 uur zijn we snel naar the Slug gegaan om nog een hapje te eten (NACHOS), want na 10 uur moet je betalen om de Oneills in te komen. Dus om iets voor 10en stonden we daar voor de deur te wachten. Heerlijk muziekje en een flesje wijn voor Lianne en mij. Het was Lianne verjaardag dus Teun en ik volgden haar braaf toen ze besloot ergens anders heen te gaan. De Hems was saai, dus zijn we 10 minuten later de Exchange bar in gestapt. Het scheen daar normaal te zijn bij elk nieuw nummer te gaan gillen alsof je zojuist een mes in je hart hebt gehad. We hebben ons goed vermaakt met het observeren van jongen die wat aerobics aan het beoefenen was, of in ieder geval iets dat er verdacht veel op leek. Omdat het om 12 uur sloot en wij met onze stempel nog gratis de Oneills in konden, zijn we maar weer terug gegaan naar mijn favo kroeg. Een leuk avondje :)

Zaterdag. Het centrum van Londen hebben we een dagje ingeruild voor het aangegroeide dorpje Greenwich. Wat ontzettend vredig is het daar, wat een rust! In Greenwich hebben we eerst het marktje bezocht, wat hou ik toch van die gezelligheid. We hadden geluk dat het overdekt was, want buiten goot het natuurlijk weer als een gek. Omdat we toch niks van Greenwich wilden missen hebben we de moed uit onze tenen opgevist en zijn we begonnen aan de grote klim. De berg op naar de Royal Observatory en nulmeridiaan. En ik heb uiteraard een foto gemaakt van mijn voetjes op deze denkbeeldige lijn. Net als alle Jappen om me heen. Stiekem hebben Lianne en ik grote stukken zwart gereisd. De eerste keer ging het echt per ongeluk, want normaal gesproken zijn er poortjes en moet je dus wel inchecken. Maar die soepkippen ze ineens weghalen, zit dat niet in mijn systeem. Dus ging het de heenreis echt niet opzettelijk, maar de terugweg hebben we maar gewoon de domme toerist uitgehangen. We zijn ’s ochtends trouwens eerst nog naar Canary Wharf gegaan omdat dat de beroemde vismarkt zou zijn, als ik Lianne mag geloven. De vismarkt was al zo’n 5 uur afgelopen toen wij daar aankwamen en bleek ook niet zo beroemd te zijn als dat wij gehoopt hadden. Wij dachten namelijk dat er gezongen zou worden door de visboeren en dat de vissen om je oren vlogen. De parkeerwachter wist echter van niks, maar kon ons wel vertellen dat de markt van 5 AM – 9 AM is. Poeh.

Daarna zijn we naar de beroemde O2 Arena gegaan, het stadion dat oorspronkelijk gebouwd is ter gelegenheid van de viering van het millennium, maar nu gebruikt wordt voor concerten etc. Binnen zijn allemaal gezellig restaurantjes en… een 3D bioscoop! Dus hebben we eerst kaartjes voor Alice in Wonderland gescoord en toen lekker uit eten gegaan bij de Nando’s (10 pond!). De film was echt heel erg gaaf. Lianne en ik zaten natuurlijk lekker nerdy tijdens de voorreclame al met onze brillen op en dachten dat alles al in 3D was. In het begin was het wel even schrikken met al die dingen die door de lucht vliegen. Gelukkig raakten we er snel aan gewend, het was echt een succes!

Ook werd me weer verteld dat ik moet verhuizen, terug naar 131. Gelukkig is de kamer groter en het meisje erg aardig, ook al is communicatie met een Spaanse erg lastig. Wat is dat toch met die Zuid-Europese landen en Engels?! De organisatie in het hotel was weer geweldig. Eerst wordt mij verteld dat ik moet verhuizen, dus heb ik dat braaf op maandagochtend gedaan met de sleutel van de Housekeeping. Vervolgens wil ik de sleutel gaan regelen, blijkt dat ze nog geen sleutel voor me hebben. Handig, handig, handig.

Woensdag. Na 3 dagen werken heb ik alweer 3 dagen vrij gekregen, blij dat die Britten van die fanatieke Paasmensen zijn. Voor vandaag stond het Victoria & Albert Museum op de planning. Via internet was ik er namelijk achter gekomen dat het Theatre Museum (die ik vorige week niet kon vinden en volgens mijn gidstoch echt bij Covent Garden moest zijn) verhuisd was naar het V&A. Ben in één keer goedgelopen, zonder kaart, al denk ik niet dat het de kortste route was, maar wel de beste want ik heb weer een hoop gezien. Ik scheen weer als een idioot te lachen want op een gegeven moment begonnen er allemaal bouwvakkers te zwaaien vanaf een hoge steiger. In het museum heb ik natuurlijk de theaterafdeling bezocht, en ook nog fotografie. Erg interessant allemaal. Er is vanalles te vinden in het museum, van beelden, tot schilderijen, tot kleding. Toen ben ik doorgelopen richting British Museum, maar die heb ik niet gehaald. Beetje gewinkeld. Britten lijken nogal schuw te zijn voor ondergoed. Heb werkelijk de hele stad doorkruist en geen enkele winkel gevonden. Nou ja, moet toch vanavond een wasje draaien. Heb weer avonturen meegemaakt met rare mannen natuurlijk en 2 business cards gescoord. Ik stapte een winkel uit en een weet-ik-veel-wat-voor-nationaliteit-dit-nou-weer-was volgde mij en sprak me uiteindelijk aan. Wat ik hier doe, waar ik werk. Krijg een business card, staat niks anders dan voornaam, vaag emailadres en telefoonnummer op. Of ik de mijne kon opschrijven. Nou, ik kan je vertellen: ik heb NEE gezegd! Was wel trots op mezelf. Uiteindelijk ben ik natuurlijk weer bij Covent Garden belandt waar een fashion-gay mij aansprak. ‘Haaaaaaaaay, are you a modelllll?’ Nope. ‘NEVER?!’ Uhm, well, a few times. ‘Which agency?’ Uhm, it wasn’t for an agency, just for a friend’. Hij vond dat ik zo’n mooi gezicht had, is fotograaf/model scout. Weer een business card gescoord.
Vond het toen wel weer tijd om naar huis te gaan.

Rond kwart voor 6 snel een pizzaatje gaan eten en toen met onze koffers naar de wasserette. Waar ik 6 pond kwijt aan was, en dan is het nog niet eens gedroogd en moest ik mijn eigen wasmiddel meenemen. Afzetters. De kamer werd er wel een stuk vrolijker door want de waslijn heen helemaal vol met al mijn kleertjes.

’s Avonds hartstikke gezellig met Lianne en Teun naar de Hems gegaan, de Dutch pub. Wat heb ik weer lekker met die boerenmuziek meegeblerd. Heerlijk, gelukkig kon Teun lekker meedoen. Lianne moest de volgende dag gewoon werken dus toen de pub om 12 uur dichtging, ging zij op huis aan. Teun en ik waren nog niet uitgefeest (we begonnen om 9 uur) en zijn nog naar Club 49 gegaan. Eerst een propper gezocht die ons gratis naar binnen kon krijgen en uiteindelijk rond kwart over 2 naar huis gegaan. Toch nog redelijk op tijd in bed!

Donderdag. Ondanks mijn nacht van 8,5 uur was ik de volgende dag best brak en omdat ik er ook maar niet uitkwam wat ik die dag wilde gaan doen, kwam ik wat laat op gang. Uiteindelijk had ik besloten een fiets te huren en in Richmond park te gaan fietsen. Dus ik had een telefoontje gepleegd over de kosten van het huren van zo’n tweewieler. Nog een keer flink afgezet, gelukkig heb ik mezelf ervan behoed deze keer. Negen pond voor een uurtje fietsen ging we net een beetje te ver. Die optie viel dus af. Rond half 2 was ik er helemaal uit. Op internet had ik wat zitten snuffelen en uitgevonden dat er een gedeelte Little Venice heet. Dat klonk natuurlijk wel aantrekkelijk. Uiteraard kwam de regen met bakken uit de hemel en had ik besloten geen paraplu mee te nemen (dan vraag je er namelijk gewoon om). Dus ik liep met mijn capuchon en beregende brilletje sullig te zoeken naar dat Italiaanse buurtje. Beetje het water gevolgd en wederom zonder kaart de woonboten gevonden. Dat is namelijk het Venetiaanse eraan: de woonboten. Het ziet er allemaal erg gezellig en knus uit. Omdat het een nogal klein buurtje was, was ik vrij snel uitgekeken en ben nog wat gaan rondlopen in de straatjes er omheen. Rond een uurtje of 4 was ik weer terug en heb ik de rest van de avond niet veel meer uitgevreten.

Vrijdag. Gisteravond hadden Lianne en ik de wilde plannen om Richmond Park en Wimbledon the bezoeken. Totdat… We een link op Facebook vonden die ons wist te vertellen dat er een grote SALE op Brick Lane Market was, in de American Apparel. Dus onze plannen werden een beetje gewijzigd. Eerst dus rond een uurtje of kwart voor 12 naar Brick Lane gegaan. Een vrij alternatief wijkje, met grappige snuffelwinkeltjes. Maar goed, uiteindelijk hebben we onze grote uitverkoop nooit gevonden. Wat eigenlijk heel raar was, aangezien er zo’n 1000 mensen verwachten werden. Het regende, en het leek er niet op dat het binnen een aantal uur zou stoppen. Dus besloten we een wat overdektere activiteit te gaan beoefenen.. juist: winkelen. Met de metro naar Hammersmith gegaan, een deel van Londen waar we nog niet geweest waren. Dus inderdaad ook wat sightseeing. Uiteindelijk zijn we gewoon bij de Primark beland, lekker goedkoop. Voor 14 pond heb ik aardig wat zomerse kleertjes kunnen scoren. Die zomer moet er toch eens van komen, en stiekem hoopte ik het door mijn aankopen wat te bespoedigen. Toen we afgerekend hadden zagen we aan de overkant de TKMaxx, ‘big labels, small prices’. Uiteindelijk heb ik daar een leuke, witte korte broek gekocht voor dezelfde prijs als alle artikelen van de Primark bij elkaar. Maar hij was zn geld wel waard. Nu is het voorlopig even klaar met het winkelen (gelukkig is het vandaag al 2 april en heb ik mijn belofte niet gebroken.. zie eerdere blog).
Uiteindelijk is de zon weer als een gek gaan schijnen, rond een uurtje of 6.. Toen Lianne en ik helemaal kapot waren van onze uitputtende dag. Dus hebben we de bus naar huis genomen om nog wat van de laatste zonnestraaltjes mee te pikken. Uiteraard op ons favoriete plekje: bovenin aan de voorkant.

Het wordt steeds moeilijk om in het centrum van Londen de toerist uit te hangen, dus we moeten het steeds verder buiten het centrum zoeken. Op het programma staat ook nog Oxford, Cambridge en Stonehenge.

Liefs uit Londen!