Return to Innocence (Enigma)

Mijn eerste vrije dagje na 7 dagen werken. En wat doet Marleen: zichzelf martelen. ’s Ochtends eerst weer fanatiek hardgelopen en bij Lillywhites mijn 2 pond teruggeëist. Werd eerst moeilijk overgedaan omdat je alleen een tegoedbon terug kan krijgen. Wat heb ik daar nou weer aan? Die 2 pond is toevallig op het moment heel veel waard voor mij, maar over een week heb ik weer geld en dan kan ik die 2 pond heus wel missen. Het ging me gewoon om het idee dat er al 3 springtouwen (ja ik heb ook die van Lianne gesloopt) kapot waren gegaan. Gelukkig herkende het meisje mijn bloedrode zweethoofd en zei dat ik naar boven kon gaan, 4e verdieping. Dacht zeker dat het een makkie voor me zou zijn zo deed ik het ook lijken.. Goed ik kreeg mijn 2 pond terug en heb het veilig in mijn knuistje gestopt. Vervolgens nog heel (ben wel trots op mezelf) sportief naar Buckingham Palace gerend. En dat allemaal in een halfuur.

Om half 12 stond ik weer op de stoep om mijn favoriete plekje van Londen te bezoeken: Covent Garden. Daarna ben ik doorgelopen naar Petticoat Lane, volgens mijn gids een erg leuk marktje. “De beroemdste markt van Londen is genoemd naar het kledingstuk dat de Franse immigranten hier in de 18e eeuw verkochten. Kleding voor afbraakprijzen (leren jassen). Ongeveer 1000 stalletjes”. Beetje teleurstelling, gewoon een Turkenmarkt. Vervolgens verdwaalde ik omdat het te veel oostelijk voor mijn kaart was en er dus geen straatnamen meer opstonden. En waar loop je dan heen? Juist! Je volgt je gevoel.. Verkeerde kant dus. Uiteindelijk heb ik de autoborden gevolgd en ben ik bij de Tower Bridge gekomen. Halverwege de brug besloot ik dat ik wel naar binnen wilde, of in ieder geval de prijs wilde weten. Beetje jammer dat je de brug niet kan oversteken, geen zebrapaden en heel veel hardrijdende auto’s. Dus eerst de hele brug over en toen naar de andere kant van de brug om weer hetzelfde stuk terug te lopen. Het was minder duur dan ik dacht dus heb gelijk maar combikaart met Monument gekocht. Het uitzicht was best mooi, behalve het onzonnige, zeg-maar-gerust-regenachtige-weer. Maar daar hoor je mij niet over klagen hoor. Interesseert me totaal niet dat het de hele week stralend weer was en de dagen dat ik vrij ben bakken met regen voorspeld wordt. Maar goed, allemaal erg interessante verhalen over de brug. Zo is een bus er een keer overheen ‘gesprongen’ terwijl de brug openging. Gaaf! Was wel een foutje overigens, niet opzettelijk alle passagiers gedood. Quote Wikipedia: “In December 1952, the bridge opened while a number 78 double-decker bus (stock number RT 793) was on it. At that time, the gateman would ring a warning bell and close the gates when the bridge was clear before the watchman ordered the lift. The process failed while a relief watchman was on duty. The bus was near the edge of the south bascule when it started to rise; driver Albert Gunter made a split-second decision to accelerate the bus, clearing a three-foot drop on to the north bascule, which had not started to rise. There were no serious injuries.”
Toch geen doden… Knappe chauffeur! Zijn helaas geen foto’s van.. Wel een schilderij gevonden op internet, dus zal proberen te plaatsen!

Ik dacht overigens dat de kroonjuwelen hier zouden liggen, vond 8 pond voor de combikaart al zo goedkoop. Maar dat blijkt dus Tower Hill te zijn, al die namen lijken ook op elkaar. Kon er al niks over vinden in mijn gids. Ik zal dus nog even op mijn stufie moeten wachten…

Daarna dus de 311 treden van Monument opgekropen. Maar uiteindelijk een prachtig uitzicht en na afloop een diploma! Het is overigens geen goed idee om deze klim te ondernemen als je claustrofobisch en/of hoogtevrezig bent. Ik moest voor iedereen aan de kant gaan (doet niemand voor mij natuurlijk) omdat de trap te smal was voor 2 personen, dus zat ik in het soort inkepinkje in de muur (met een raam van een centimeter, wat is het nut?).

Uiteindelijk was ik toch wel erg moe en ben ik lekker op de metro gestapt naar huis. Het was toen een uurtje of 4. De rest van de dag heb ik mezelf vermaakt met films, en Lianne uitzwaaien want die ging voor een weekendje terug naar Nederland. Eigenlijk wilde ik gewoon nog wat films van dr harde schijf jatten, gnagnagna. Gemeen.

Ook mijn tweede vrije dagje begon met hardlopen. 10 uur stipt! Naar Buckingham Palace, een rondje Green Park en weer naar huis. En niet eens verdwaald! Mijn kuiten stonden helemaal strak van de inspanning, dat wordt spierpijn! Maar ik bleef natuurlijk niet op mijn luie reet zitten (oke, ik ging pas om half 2 de deur weer uit) want er stonden wat dingen op de planning. Omdat het geld schaars was (lees: 11 euro) en ik nog cadeautjes moest kopen (Lianne is maandag jarig, en Tina is vandaag verhuisd) besloot ik gratis activiteiten te gaan zoeken. In de buurt van Leicester Square zou het Photographers’ Museum moeten zitten. Na een tijdje zoeken, kaart kijken, nog meer zoeken en verdwaald zijn besloot ik het te vragen. En waar vraag ik het: op de plek waar het vroeger hoorde te zitten. Juist: verhuisd. Top, dan maar ergens vandaag naar Oxford Street, de nieuwe locatie. Was van plan niet zo veel te lopen vandaag. Mislukt.

Mijn volgende bestemming was uiteraard Covent Garden, ik kan daar zo genieten op een zaterdag! Druk, heel druk, maar nog steeds gezellig! Besloot even rond te kijken voor een cadeautje voor Tina en vond het in een klein winkeltje: peper en zoutvaatjes, roze paddenstoelen. Meteen maar een kaart erbij, niet genoeg saldo. (Had ook al boekje voor Lianne gekocht, van mijn geniale filosoof Edward Monkton). Andere pinpas wordt niet geaccepteerd. Goed, dan ga ik wel pinnen met de pinpas die niet werkt (kan rood staan. Arg, slecht! Maar het was tenminste niet iets dat ik voor mezelf kocht, voel je je toch weer iets beter). Was wel tevreden met mijn aankopen, al zat het bandje van mijn tas door al mijn aankopen heerlijk in mijn schouder te snijden. Op mijn lijstje stond ook nog het (gratis) Theatre Museum. Weer even zoeken en ik was toch echt niet achterlijk: het moest in dat gebouw zijn. Nog 2 mensen gevraagd, hadden er niet van gehoord. Vreemd, aangezien 1 man zo’n 3 gebouwen verderop werkte. Het gebouw waarvan ik zo zeker was dat het m moest zijn stond te huur. Fijn, tweede teleurstelling (het weer niet meegeteld ;-)). Maar goed, om mijn dag niet zo in en in triest te maken (voelt dan echt alsof je niks bereikt hebt) ben ik toch maar naar Oxford Street gelopen om de Photogaphers’ Gallery te zoeken. Straat afgesloten, weer 500 meter terug moeten lopen (stond wel al aangegeven op een opsekopse kaart op het dranghek) en uiteindelijk in een oninteressant museum belandt. De foto’s waren niet echt boeiend, vertelde (mij in ieder geval) geen verhaal. Wel nog even in het winkeltje geweest, maar niet in de verleiding gekomen iets te kopen (hooguit een kaart omdat ie maar 75 pence was, maar zelfs dat had ik niet meer). Maar je kan beter iets wel gedaan hebben en er spijt van hebben, dan het niet gedaan te hebben. Dan had ik niet geweten wat ik gemist had ;-)

Volgende keer beter, want als ik nu terugkijk klinkt het allemaal vervelender dan het was. Heb nog steeds genoten van het prachtige parkje in mijn ‘achtertuin’ en de massa mensen op straat. Mijn Londen.

Tina is vandaag helemaal verhuisd, het duurde 3 dagen om alles te verhuizen en uiteindelijk had ze mijn koffer nog nodig voor de laatste spulletjes. Best stil zonder haar, het ging de laatste weken steeds beter! Zal haar misschien zelfs wel missen.. Er is in ieder geval 1 voordeel (je moet alles van de zonnige kant bekijken): ik hoef niet meer op mijn bed te laptoppen, heb haar bureau geconfisqueerd.

Liefs uit Londen!


PS. Al 2 dagen geen rare mannen. Het onschuldige meisje in de grote stad wordt met rust gelaten. Eindelijk.