The first day of spring (The Gandharvas)
Door: Marleen
Blijf op de hoogte en volg Marleen
07 Maart 2010 | Verenigd Koninkrijk, Londen
Ik weet niet hoe het daar in het verre Nederland zit, maar hier is vanaf zondag (natuurlijk niet op mijn vrije dag) de zon als een gek gaan schijnen. De temperatuur is nog niet boven de 10 graden gekomen, maar met een strakblauwe lucht ben ik al hartstikke gelukkig!
Heb weer een weekje lekker gewerkt, hele week middle shift en op donderdag en vrijdag vrij gehad. Zo raak je je ritme en gevoel voor tijd/dag/maand/jaar volledig kwijt, maar ik moet zeggen dat het wel heel relax is!
Donderdag ben ik weer gaan hardlopen want ik moest natuurlijk even een nieuw springtouw halen. Met mijn stomme hoofd had ik de bon al weggegooid en moest ik dus voor 2 pond (!) een nieuwe kopen, dit keer de bon wel goed bewaard. En niet zonder reden… Want toen ik zaterdagavond weer een sportieve uitbarsting had, en mijn personal coach om wat spring-schema-advies had gevraagd, is mijn touwtje wederom heengegaan. Ik vrees dat er een vloek op rust, maar ik geef niet op! Ik heb de bon nog…
Goed, donderdag ben ik dus eerst ’s ochtends gaan hardlopen naar Lillywhites, de sportzaak van 6 verdiepingen, en je kan al wel raden op welke verdieping ze de springtouwtjes verkopen. Toen ik weer thuiskwam eerst maar weer eens het hoognodige gewassen, want je onderbroeken binnenstebuiten dragen is ook niet echt hygiënisch. Vandaag was ook een erg belangrijke dag want Anouk heeft de eer gehad mij als eerste te bezoeken in Londen. Om half 2 hadden we afgesproken (er was ook nog een vriendinnetje van Anouk bij) bij St James Park Tube station. Het is weer een hele tocht door Londen geworden, want ja ik moet natuurlijk wel een beetje een goede naam als gids krijgen, anders komt er straks niemand langs. We zijn door St James’s Park (eekhoorntjes wat chocoladebroodjes gevoerd) naar Piccadilly Circus gegaan, doorgelopen naar Regent Street en even bij McDonalds gepauzeerd (ze deelden kortingsbonnen uit en die moesten getest worden). Het vriendinnetje van Anouk is daarna naar huis gegaan en samen met Anouk ben ik de Hamleys ingegaan, groooote speelgoedwinkel. Om zoveel mogelijk te zien (Anouk kon er niet genoeg van krijgen) zijn we weer doorgegaan naar Oxford Street en door SOHO naar Leicester Square en Trafalgar Square. Ondertussen nog wat foto’s makend. Toen zijn we over de Whitehall naar huis gelopen om even te plassen. En toen mijn vreugd hebben ze handcrème in de WC’s van het hotel (ga normaal gesproken naar de personeelsplee of mijn eigen) en laat ik nou net droge handen. Was dus niet mijn laatste bezoekje.. Al dan niet voor een andere reden dan de bestaansreden van een toilet. Om onze grootste honger te stillen zijn we even bij de supermarkt een stokbroodje gaan kopen die we ‘hopla’ door de midden hebben gebroken. Anouk zou uit eten gaan met de meiden van haar vriendinnetjes’ school en ik besloot ook maar mee te gaan (niet onuitgenodigd uiteraard) om nog maar wat meer geld over de balk te gooien. We hebben heerlijk door Hyde Park gelopen, terwijl het al een beetje begon te schemeren. Het hostel waar Anouk verbleef was erg, uhm, apart. Maar gelukkig heb je ook niet veel luxe in je slaapkamer nodig, je slaapt er namelijk alleen maar. Met een groep van 11 meiden (PABO-ers, dus over-sociale kwebbelkonten) zijn we bij Rocca di Pappa, een Italiaans restaurant in South Kensington gaan eten. Na een hoop tobben besloten Anouk en ik een pizza te delen, het blijft toch moeilijk om te kiezen. In totaal hebben we 12 kilometer gelopen, een goede training voor de London Marathon (25 april ;-)).
Rond half 10 was het tijd om naar huis te gaan want mijn ogen en lichaam wilde niet echt meer en gaven duidelijk aan wat rust nodig te hebben. Maar tot mijn grote spijt, vooral die van mijn portemonnee, bleek ik mijn Oyster (soort OV chip) te zijn vergeten en moest ik een kaartje kopen voor 4 pond (!)… 3 haltes verder moest ik al uitstappen. Afzetters.
Ik zat dus lekker in de metro en zag het bordje van St James’s Park voorbijkomen op de muur. Dus ik besloot te gaan staan, zoals alle Engelsen hier zo’n 10 minuten voor hun bestemming doen. Naast waar ik stond zat een man mij een beetje aan te kijken en zei iets van ‘the other way’. Ik lachte vriendelijk en begreep niet wat hij bedoelde. Totdat ik tot mijn verbazing ontdekte dat de metro al stilstond, het nog steeds donker bij mijn deur was en de man mijn met een grote glimlach zat aan te kijken en te gebaren. Je snapt hem al: ik stond voor de verkeerde deur te wachten. En om het nog maar stommer te maken vond ik mijn eigen stunt zo grappig dat ik hardop in mijn eentje het station uitliep.
Vrijdag besloot ik niet hard te lopen. De reden ben ik inmiddels vergeten maar het was vast een verdomd goede smoes. Anouk had mij aangeraden naar het Natural History Museum te gaan, dus dat deed ik dan ook maar! Ik liep heerlijk door Hyde Park, volop genietend. Het wordt weer echt lente! Ik hou zo van die fluitende vogels en alle mensen die weer ontwaken uit hun winterslaap, opeens is het weer gezellig druk op straat. In Londen is dit natuurlijk allemaal een beetje anders want met al die toeristen is het altijd druk. Vooral die Jappen en Chinezen zijn echte die hards, die wijken niet voor een beetje regen of sneeuw. Eigenlijk was het wel een beetje zonde om met dit mooie weer een museum in te gaan, maar ik besloot toch maar te gaan. Het is een soort Naturalis, maar dan beter en erg leerzaam. Over aardbevingen (heb er ook 1 gevoeld daarbinnen), vervuiling en al dat soort natuurdingen. Gelukkig kon ik me ook uitleven met spelletjes en knopjes om op te drukken!
Blijkbaar had de donderdag me erg uitgeput en ik besloot rond half 3 naar huis te gaan. Ik had namelijk een nieuw plan, een rustgevend plan: lekker een boek lezen in St James’s Park. Met mijn stokbrood Philadelphia heb ik lekker een bankje opgezocht en zitten verkleumen in de kou want alle bankjes in de zon waren al bezet. Het was echt heerlijk.. Totdat.. Hoe ga ik dit nou weer vertellen. Oke, er kwam een man naar me toe, een Taiwanner gokte ik zo. Hij vroeg mij of hij wat vragen mocht stellen. Vragen mag altijd.. En nu komt het: Of ik wilde vertellen wat ik van voeten vind. Uhm, lelijk. Bij niemand zijn voeten het mooiste lichaamsdeel, en al helemaal niet bij mij. O, waarom dan? Nou uhm, het is gewoon lelijk, weet ik veel. Goed, na wat vragen over mijn point-of-view wilde hij eigenlijk wel een foto van mij en mijn blote voeten maken. Tsja, waarom niet. Dus ik ben op het gras gaan zitten en hij maakte een filmpje, waar hij later de beste shots uithaalt. Waarom trek ik in godsnaam dit soort mensen aan? Na het filmpje begon hij mijn voeten te masseren, niet verkeerd. En uiteindelijk, toen mijn voeten blauw uit begonnen te slaan, besloot ik naar huis te gaan. Om afscheid te nemen van mijn voeten vroeg hij me of hij ze mocht kussen. Hoe walgelijk! Maar mijn nieuwsgierigheid won het van de walging, dus liet ik hem mijn voeten kussen, meesterlijk! Wat hij me daarna vroeg ging me een beetje te ver en ik heb daar ook heel duidelijk op geantwoord. “Uhm, can I suck?’ ‘Uhm, no. I think that kinda weird.’ Ik heb NEE gezegd, eerste keer? We hadden nog een emailuitwisseling want ik ben dan wel erg benieuwd naar de foto’s voor mijn hobby-verzameling en toen ben ik richting huis gegaan. Niet lang nadat ik thuis was had ik een email in mijn inbox:
‘Hi Marleen,
Its vincent. i met you in st james park massaging your feet remember? I just wanted to say hello and say thank you for a nice time. Your feet are very nice. You too
When i get the pictures onto my laptop, i will send them to you ok?
Vincent x’
Weer iemand om aan míjn collectie toe te voegen..
En nog een leuk verhaaltje tot slot (eigenlijk 2): Er kwam een man naar de balie die mij naar de prijzen van het hotel vroeg en ik legde weer voor de zoveelste keer uit dat we geen vaste prijzen hebben. Hij ontdekte, wonder boven wonder, dat ik Nederlands ben en we raakten een beetje aan praat. Wat ik hier doe, welke school dan etc. Dus uiteindelijk geeft hij me zijn businesscard en vertelt doodleuk dat hij een hotel aan het bouwen is in de Pijp, in Amsterdam. Als ik terugkom moet ik hem maar even contacten en dan kan ik aan de slag als receptioniste. Niceeee.
En mijn 2e leuke verhaaltje: Morgen komt Bruno! Beetje jammer dat de weersvoorspelling weer een beetje veranderd is. Hoe kan het ook anders, na een week zon en Marleen aan het werk moet het natuurlijk wel regen als Marleen vrij is.
Liefs uit (nog zonnig) Londen
Heb weer een weekje lekker gewerkt, hele week middle shift en op donderdag en vrijdag vrij gehad. Zo raak je je ritme en gevoel voor tijd/dag/maand/jaar volledig kwijt, maar ik moet zeggen dat het wel heel relax is!
Donderdag ben ik weer gaan hardlopen want ik moest natuurlijk even een nieuw springtouw halen. Met mijn stomme hoofd had ik de bon al weggegooid en moest ik dus voor 2 pond (!) een nieuwe kopen, dit keer de bon wel goed bewaard. En niet zonder reden… Want toen ik zaterdagavond weer een sportieve uitbarsting had, en mijn personal coach om wat spring-schema-advies had gevraagd, is mijn touwtje wederom heengegaan. Ik vrees dat er een vloek op rust, maar ik geef niet op! Ik heb de bon nog…
Goed, donderdag ben ik dus eerst ’s ochtends gaan hardlopen naar Lillywhites, de sportzaak van 6 verdiepingen, en je kan al wel raden op welke verdieping ze de springtouwtjes verkopen. Toen ik weer thuiskwam eerst maar weer eens het hoognodige gewassen, want je onderbroeken binnenstebuiten dragen is ook niet echt hygiënisch. Vandaag was ook een erg belangrijke dag want Anouk heeft de eer gehad mij als eerste te bezoeken in Londen. Om half 2 hadden we afgesproken (er was ook nog een vriendinnetje van Anouk bij) bij St James Park Tube station. Het is weer een hele tocht door Londen geworden, want ja ik moet natuurlijk wel een beetje een goede naam als gids krijgen, anders komt er straks niemand langs. We zijn door St James’s Park (eekhoorntjes wat chocoladebroodjes gevoerd) naar Piccadilly Circus gegaan, doorgelopen naar Regent Street en even bij McDonalds gepauzeerd (ze deelden kortingsbonnen uit en die moesten getest worden). Het vriendinnetje van Anouk is daarna naar huis gegaan en samen met Anouk ben ik de Hamleys ingegaan, groooote speelgoedwinkel. Om zoveel mogelijk te zien (Anouk kon er niet genoeg van krijgen) zijn we weer doorgegaan naar Oxford Street en door SOHO naar Leicester Square en Trafalgar Square. Ondertussen nog wat foto’s makend. Toen zijn we over de Whitehall naar huis gelopen om even te plassen. En toen mijn vreugd hebben ze handcrème in de WC’s van het hotel (ga normaal gesproken naar de personeelsplee of mijn eigen) en laat ik nou net droge handen. Was dus niet mijn laatste bezoekje.. Al dan niet voor een andere reden dan de bestaansreden van een toilet. Om onze grootste honger te stillen zijn we even bij de supermarkt een stokbroodje gaan kopen die we ‘hopla’ door de midden hebben gebroken. Anouk zou uit eten gaan met de meiden van haar vriendinnetjes’ school en ik besloot ook maar mee te gaan (niet onuitgenodigd uiteraard) om nog maar wat meer geld over de balk te gooien. We hebben heerlijk door Hyde Park gelopen, terwijl het al een beetje begon te schemeren. Het hostel waar Anouk verbleef was erg, uhm, apart. Maar gelukkig heb je ook niet veel luxe in je slaapkamer nodig, je slaapt er namelijk alleen maar. Met een groep van 11 meiden (PABO-ers, dus over-sociale kwebbelkonten) zijn we bij Rocca di Pappa, een Italiaans restaurant in South Kensington gaan eten. Na een hoop tobben besloten Anouk en ik een pizza te delen, het blijft toch moeilijk om te kiezen. In totaal hebben we 12 kilometer gelopen, een goede training voor de London Marathon (25 april ;-)).
Rond half 10 was het tijd om naar huis te gaan want mijn ogen en lichaam wilde niet echt meer en gaven duidelijk aan wat rust nodig te hebben. Maar tot mijn grote spijt, vooral die van mijn portemonnee, bleek ik mijn Oyster (soort OV chip) te zijn vergeten en moest ik een kaartje kopen voor 4 pond (!)… 3 haltes verder moest ik al uitstappen. Afzetters.
Ik zat dus lekker in de metro en zag het bordje van St James’s Park voorbijkomen op de muur. Dus ik besloot te gaan staan, zoals alle Engelsen hier zo’n 10 minuten voor hun bestemming doen. Naast waar ik stond zat een man mij een beetje aan te kijken en zei iets van ‘the other way’. Ik lachte vriendelijk en begreep niet wat hij bedoelde. Totdat ik tot mijn verbazing ontdekte dat de metro al stilstond, het nog steeds donker bij mijn deur was en de man mijn met een grote glimlach zat aan te kijken en te gebaren. Je snapt hem al: ik stond voor de verkeerde deur te wachten. En om het nog maar stommer te maken vond ik mijn eigen stunt zo grappig dat ik hardop in mijn eentje het station uitliep.
Vrijdag besloot ik niet hard te lopen. De reden ben ik inmiddels vergeten maar het was vast een verdomd goede smoes. Anouk had mij aangeraden naar het Natural History Museum te gaan, dus dat deed ik dan ook maar! Ik liep heerlijk door Hyde Park, volop genietend. Het wordt weer echt lente! Ik hou zo van die fluitende vogels en alle mensen die weer ontwaken uit hun winterslaap, opeens is het weer gezellig druk op straat. In Londen is dit natuurlijk allemaal een beetje anders want met al die toeristen is het altijd druk. Vooral die Jappen en Chinezen zijn echte die hards, die wijken niet voor een beetje regen of sneeuw. Eigenlijk was het wel een beetje zonde om met dit mooie weer een museum in te gaan, maar ik besloot toch maar te gaan. Het is een soort Naturalis, maar dan beter en erg leerzaam. Over aardbevingen (heb er ook 1 gevoeld daarbinnen), vervuiling en al dat soort natuurdingen. Gelukkig kon ik me ook uitleven met spelletjes en knopjes om op te drukken!
Blijkbaar had de donderdag me erg uitgeput en ik besloot rond half 3 naar huis te gaan. Ik had namelijk een nieuw plan, een rustgevend plan: lekker een boek lezen in St James’s Park. Met mijn stokbrood Philadelphia heb ik lekker een bankje opgezocht en zitten verkleumen in de kou want alle bankjes in de zon waren al bezet. Het was echt heerlijk.. Totdat.. Hoe ga ik dit nou weer vertellen. Oke, er kwam een man naar me toe, een Taiwanner gokte ik zo. Hij vroeg mij of hij wat vragen mocht stellen. Vragen mag altijd.. En nu komt het: Of ik wilde vertellen wat ik van voeten vind. Uhm, lelijk. Bij niemand zijn voeten het mooiste lichaamsdeel, en al helemaal niet bij mij. O, waarom dan? Nou uhm, het is gewoon lelijk, weet ik veel. Goed, na wat vragen over mijn point-of-view wilde hij eigenlijk wel een foto van mij en mijn blote voeten maken. Tsja, waarom niet. Dus ik ben op het gras gaan zitten en hij maakte een filmpje, waar hij later de beste shots uithaalt. Waarom trek ik in godsnaam dit soort mensen aan? Na het filmpje begon hij mijn voeten te masseren, niet verkeerd. En uiteindelijk, toen mijn voeten blauw uit begonnen te slaan, besloot ik naar huis te gaan. Om afscheid te nemen van mijn voeten vroeg hij me of hij ze mocht kussen. Hoe walgelijk! Maar mijn nieuwsgierigheid won het van de walging, dus liet ik hem mijn voeten kussen, meesterlijk! Wat hij me daarna vroeg ging me een beetje te ver en ik heb daar ook heel duidelijk op geantwoord. “Uhm, can I suck?’ ‘Uhm, no. I think that kinda weird.’ Ik heb NEE gezegd, eerste keer? We hadden nog een emailuitwisseling want ik ben dan wel erg benieuwd naar de foto’s voor mijn hobby-verzameling en toen ben ik richting huis gegaan. Niet lang nadat ik thuis was had ik een email in mijn inbox:
‘Hi Marleen,
Its vincent. i met you in st james park massaging your feet remember? I just wanted to say hello and say thank you for a nice time. Your feet are very nice. You too
When i get the pictures onto my laptop, i will send them to you ok?
Vincent x’
Weer iemand om aan míjn collectie toe te voegen..
En nog een leuk verhaaltje tot slot (eigenlijk 2): Er kwam een man naar de balie die mij naar de prijzen van het hotel vroeg en ik legde weer voor de zoveelste keer uit dat we geen vaste prijzen hebben. Hij ontdekte, wonder boven wonder, dat ik Nederlands ben en we raakten een beetje aan praat. Wat ik hier doe, welke school dan etc. Dus uiteindelijk geeft hij me zijn businesscard en vertelt doodleuk dat hij een hotel aan het bouwen is in de Pijp, in Amsterdam. Als ik terugkom moet ik hem maar even contacten en dan kan ik aan de slag als receptioniste. Niceeee.
En mijn 2e leuke verhaaltje: Morgen komt Bruno! Beetje jammer dat de weersvoorspelling weer een beetje veranderd is. Hoe kan het ook anders, na een week zon en Marleen aan het werk moet het natuurlijk wel regen als Marleen vrij is.
Liefs uit (nog zonnig) Londen
-
07 Maart 2010 - 22:24
Bruno:
Als het regent kom ik niet! -
07 Maart 2010 - 22:27
Marleen:
Daar hou ik je aan! -
08 Maart 2010 - 05:52
Yanthe:
Hey Marleentje,
We hebben besloten dat het jou schuld is dat we van Asvion hebben verloren.. ;)Jammer dat je er niet bij was.
Dus train jij nog maar even door, want je moet natuurlijk in topconditie zijn voor als je terug komt.
Het was gisteren een super mooie dag om te hockeyen, ook in Nederland heeft het zonnetje volop geschenen.
Tot snel,
Kuzz Yanthe
-
08 Maart 2010 - 09:02
Katink:
Hahahah mijn god, wat een rare mensen trek jij aan! ;) Maar wel goed dat je 'Nee' leert zeggen, hoewel ik het al vrij ver vind gaan als een Jap je voeten gaat kussen ;) Pas je wel een beetje op jezelf?? :|
Verder (en heel belangrijk): HEEEEEL veel plezier als Bruno er is! Geniet ervan, je zal 'm wel (stiekem?) gemist hebben!!
xx katink -
08 Maart 2010 - 13:13
Anouk:
Na de wandeling donderdag had je de voetmassage beter kunnen gebruiken denk ik zo? ;) Haha wel een leuk verhaal!
Veel plezier met Bruno aankomende week (en wel die wandeling maken he!!). Succes ook nog met je stage! Heb de foto's ook ontvangen, helemaal top! Dankjewel! -
08 Maart 2010 - 17:08
Wendy:
Hahaha.. Marleen wat voor persoon ben jij.. Dat jij zulke mensen aantrekt :P! Ik kan niet wachten tot je volgende verhaal over je een mafkees die je teennagels wilt lakken ofzo ;) -
08 Maart 2010 - 21:40
Mam:
Hoi lieverd,
Hoe kom je erbij dat je lelijke voeten hebt. Ze zijn prachtig maar daar hoeft niet iedereen aan te zitten. Heel goed dat je uiteindelijk "nee" hebt gezegd. Laat je wel de foto`s zien.
Veel plezier met Bruno en tot donderdag.
Dikke kus mam -
09 Maart 2010 - 09:48
Denise:
Heb je toch zomaar eeen baantje kunnen regelen in Nederland vanuit Londen! Mazzelkont! ;)
Ow, en zoals belooft heb ik nog een leuke verrassing gekocht voor je uit het zonnige Spanje. Hoop dat je daar meer dan 2 keer mee kan springen.
Veel plezier met Bruno nog!
liefs Castellon! -
10 Maart 2010 - 18:01
Esther:
hahahaha dat voetenverhaal:p M'n moeder is bang dat ze dat soort mensen nu ook gaat ontmoeten, want ze is net geopereerd aan dr knok (bij d'r voet) en denkt dat ze nu opeens een prachtig voetje heeft:p
sterkte in de regen!xx -
21 Maart 2010 - 17:51
Maud:
natuurlijk loop ik weer es achter met lezen dus ben ik nu al een hele tijd bezig om het in te halen (jaja in 1 keer!)
Ik vind wel dat jij een beetje rare mensen ontmoet hoor, maseerende (ok), kussende (wooh), suckingde (BAH) voeten mensen!?
Nou in iedergeval geniet ik volop van het lezen van je verhaaltjes..
ik ga nu weer door met lezen want ik moet er nog 2!
Dan zal ik vast wel lezen hoe het was geweest met Bruno, en of hij toch is gekomen ondanks de regen! I shall see (H)
kusssssssss
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
