Take my way, the highway, that's the best(J.Mayer)
Door: Marleen
Blijf op de hoogte en volg Marleen
09 Februari 2010 | Verenigd Koninkrijk, Londen
Wat een dag weer. En het ergste is: morgen wordt erger. Met 180 check outs wordt het hard echt bikkelen, chaos!
Mensen hebben altijd de neiging om met zn allen tegelijk te komen, in plaats van verspreid over de dag. Het ene moment sta je te stressen, en nog harder te stressen als je een vraag hebt en iedereen druk bezig is, en het volgende moment is het zo rustig dat je je BIJNA gaat vervelen (er is namelijk ALTIJD iets te doen).
Ik vind het erg vervelend om mensen te laten wachten aan de balie maar iedereen drukt me elke keer op het hart dat het geen probleem is. Jessica is heel lief en zegt elke keer dat het goed is dat ik het dubbel check en vragen stel. Tussendoor checkt ze of al het geld nog in balans is (geen fouten in de rekeningen) en toen ze klaar was. Kwam ze naar me toe gerend en kreeg ik een dikke klapzoen op mn wang! Geen fouten en alles klopte! Hiephoi! Stiekem dacht ik namelijk wel dat ik een paar foutjes gemaakt had, dus dat was een hele opluchting.
Tina begon net hele uitgebreide verhalen tegen me te vertellen over haar vriend/ex-vriend en iemand die hier werkte maar ontslagen is, dus alles komt goed. Ik begon me bijna een stil muisje te voelen ;-) Wordt best gezellig, we hebben alleen allebei onze eigen plekje nodig!
Ben trouwens helemaal vergeten iets te vertellen! Ik viel bijna van mn stoel toen ik het ontdekte; het was dat ik niet op een stoel zat en geen klompen aanhad die konden breken, maar anders was dat sowieso gebeurd. Ik was de profielen van de gasten aan te maken en kwam een Nederlandse man tegen. O, leuk dacht ik, die adressen begrijp ik tenminste dat is makkelijker. Dus ik kijk naar het adres: KOMT IE UIT LEIMUIDEN! Geweldig. Heb helaas die man niet ontmoet (zal zn naam ivm privacy niet onthullen), dat zou echt leuk zijn geweest. Geen idee of ik hem wel eens gezien heb want zn naam zei me niks. Weet inmiddels wel dat ie bij de politie zit, googgllleeee!
Er werken hier heel veel verschillende nationaliteiten. Ook 2 Slowaken. Maya, de shiftleader van de night shift, is er daar 2 van. Ze leek me niet zo heel vriendelijk en keek ook nooit zo vrolijk naar me, toonde geen interesse etc. In tegenstelling tot de concierge (Juraj, niet zo'n moeilijke naam om te onthouden ;-)) die ook Slowaaks is. Hij lult de oren van je kop. Het enige dat hij verzwegen had was zijn eigen bruiloft, daar kwam ie achteraf pas mee. Rare mensen die Slowaken. Maar goed, ineens bedacht ik me dat ik een Slowaakse zin weet: Akos Amos? (Hoe gaat het?). Dus dat zei ik tegen hem. Hij moet heel hard lachen en zei dat ik dat tegen Maya moest zeggen. Ik had geen idee dat Maya Slowaaks was, maar goed. Dus ik naar haar toe en vertellen dat ik Slowaaks kan. Nadat ik mijn uberintelligente, totaal verkeerd uitgesproken zinnetje had uitgesproken is ze helemaal omgeslagen en sindsdien is ze hartstikke aardig en vrolijk tegen me. Ik weet wel hoe ik mensen moet aanpakken ;-) Het scheen trouwens erg grappig te zijn dat ik het zinnetje kon onthouden door een jongen die ik op de uitwisseling had leren kennen. Hij heette Akos. Dat schijnt een Hongaarse naam te zijn, en het was allemaal 1 grote grap voor ze. Ze deden het bijna in hun broek, beetje jammer dat ik de clue miste..
Dan heb je ook nog de nieuwe concierge Guillermo ('But you can call me Palermo, Darling' (dat vindt hij hetzelfde klinken als Marleen). Hij is een typisch geval van ongelooflijke domheid. Maar wel aardig en een gigantische typische Juan. Toen hij zijn naam voor me ging opschrijven vroeg hij: 'Do you want me to put my phone number as well?'?). Zijn Engels is niet briljant, maar dat is ook de reden dat hij hier is. Dus hij had wel een mooi voorstel: 'You teach me English, I teach you Spanish. Deal? *knipoog*'.
Ik heb het hier dus hartstikke naar mn zin met mijn internationale collega's!
Dat was mijn blogje wel weer!
Liefs uit Londen!
Mensen hebben altijd de neiging om met zn allen tegelijk te komen, in plaats van verspreid over de dag. Het ene moment sta je te stressen, en nog harder te stressen als je een vraag hebt en iedereen druk bezig is, en het volgende moment is het zo rustig dat je je BIJNA gaat vervelen (er is namelijk ALTIJD iets te doen).
Ik vind het erg vervelend om mensen te laten wachten aan de balie maar iedereen drukt me elke keer op het hart dat het geen probleem is. Jessica is heel lief en zegt elke keer dat het goed is dat ik het dubbel check en vragen stel. Tussendoor checkt ze of al het geld nog in balans is (geen fouten in de rekeningen) en toen ze klaar was. Kwam ze naar me toe gerend en kreeg ik een dikke klapzoen op mn wang! Geen fouten en alles klopte! Hiephoi! Stiekem dacht ik namelijk wel dat ik een paar foutjes gemaakt had, dus dat was een hele opluchting.
Tina begon net hele uitgebreide verhalen tegen me te vertellen over haar vriend/ex-vriend en iemand die hier werkte maar ontslagen is, dus alles komt goed. Ik begon me bijna een stil muisje te voelen ;-) Wordt best gezellig, we hebben alleen allebei onze eigen plekje nodig!
Ben trouwens helemaal vergeten iets te vertellen! Ik viel bijna van mn stoel toen ik het ontdekte; het was dat ik niet op een stoel zat en geen klompen aanhad die konden breken, maar anders was dat sowieso gebeurd. Ik was de profielen van de gasten aan te maken en kwam een Nederlandse man tegen. O, leuk dacht ik, die adressen begrijp ik tenminste dat is makkelijker. Dus ik kijk naar het adres: KOMT IE UIT LEIMUIDEN! Geweldig. Heb helaas die man niet ontmoet (zal zn naam ivm privacy niet onthullen), dat zou echt leuk zijn geweest. Geen idee of ik hem wel eens gezien heb want zn naam zei me niks. Weet inmiddels wel dat ie bij de politie zit, googgllleeee!
Er werken hier heel veel verschillende nationaliteiten. Ook 2 Slowaken. Maya, de shiftleader van de night shift, is er daar 2 van. Ze leek me niet zo heel vriendelijk en keek ook nooit zo vrolijk naar me, toonde geen interesse etc. In tegenstelling tot de concierge (Juraj, niet zo'n moeilijke naam om te onthouden ;-)) die ook Slowaaks is. Hij lult de oren van je kop. Het enige dat hij verzwegen had was zijn eigen bruiloft, daar kwam ie achteraf pas mee. Rare mensen die Slowaken. Maar goed, ineens bedacht ik me dat ik een Slowaakse zin weet: Akos Amos? (Hoe gaat het?). Dus dat zei ik tegen hem. Hij moet heel hard lachen en zei dat ik dat tegen Maya moest zeggen. Ik had geen idee dat Maya Slowaaks was, maar goed. Dus ik naar haar toe en vertellen dat ik Slowaaks kan. Nadat ik mijn uberintelligente, totaal verkeerd uitgesproken zinnetje had uitgesproken is ze helemaal omgeslagen en sindsdien is ze hartstikke aardig en vrolijk tegen me. Ik weet wel hoe ik mensen moet aanpakken ;-) Het scheen trouwens erg grappig te zijn dat ik het zinnetje kon onthouden door een jongen die ik op de uitwisseling had leren kennen. Hij heette Akos. Dat schijnt een Hongaarse naam te zijn, en het was allemaal 1 grote grap voor ze. Ze deden het bijna in hun broek, beetje jammer dat ik de clue miste..
Dan heb je ook nog de nieuwe concierge Guillermo ('But you can call me Palermo, Darling' (dat vindt hij hetzelfde klinken als Marleen). Hij is een typisch geval van ongelooflijke domheid. Maar wel aardig en een gigantische typische Juan. Toen hij zijn naam voor me ging opschrijven vroeg hij: 'Do you want me to put my phone number as well?'?). Zijn Engels is niet briljant, maar dat is ook de reden dat hij hier is. Dus hij had wel een mooi voorstel: 'You teach me English, I teach you Spanish. Deal? *knipoog*'.
Ik heb het hier dus hartstikke naar mn zin met mijn internationale collega's!
Dat was mijn blogje wel weer!
Liefs uit Londen!
-
09 Februari 2010 - 20:55
Papper:
He Marleen, jij wilt straks niet meer terug joh. Al die saaie Veenders kunnen niet op tegen al die buitenlandse hoogstandjes. Wel fijn dat Tina is ontdooid !!!! Welterusten alvast, hier worden de schaatsen weer uit het vet gehaald, ik ga morgen een molentochtje maken denk ik. xxx Papper -
09 Februari 2010 - 22:31
Doris:
Haha grappig, alweer. Ik wens je alvast veel succes (voor morgen). Hier in de veen en omstreken valt niet zoveel te beleven op het moment en dus zijn jouw verhalen wel goed tijdvermaak. Waar blijft trouwens die foto van jezelf, achter de balie?!
xx -
09 Februari 2010 - 22:46
Mam:
Allemachtig, 180 Check outs?? Dat wordt hard werken. Fijn dat Jessica zo spontaan en tevreden is. Wat een leuke naam heeft de concierge zeg!!!!!Wel toevallig.
Volgens mij zit jij daar ongelofelijk goed op je plek en ik ben blij dat je het met iedereen zo goed kan vinden.
Dikke knuffel van mamma -
10 Februari 2010 - 10:24
Wendy:
Zo.. In 1 x al je verhalen gelezen! En dat kostte me wel even wat tijd! Jeetje wat een verhalen zeg!!
Het klinkt heel erg leuk bij je en volgens mij weten we allemaal dat jij niet zoveel moeite hebt met contact leggen met mensen :)!
Wel fijn dat je ook gelijk versierd wordt! Haha..!
Nou ik wacht je volgende blog af (vanaf nu ga ik het bijhouden anders kost het me weer 1,5 uur ;0) -
12 Februari 2010 - 12:36
Leonie:
He Marleen,
Leuk om al je verhalen te lezen! Tis altijd wel ff wennen in het begin, maar jij hebt je plekje wel gevonden! Het is inderdaad hard werken zo te lezen, maar dat is het toerisme!
Liefs -
14 Februari 2010 - 11:58
Michiel:
Ha Marleen!
Ik heb een poging gedaan het meeste te lezen ;) Maar een verslag van 5 kantjes is toch wel wat te veel van het goede :D Zo te horen heb je het goed naar je zin en heb je nog een leuke tijd voor de boeg! Spreekje!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
